ناداوری و بدشانسی، عامل تاریخی ناکامی

فوتبال ما در جام ملت های آسیا همیشه مغلوب بدشانسی ها شده، اگر ضعیف بوده ایم یا با روحیه منصفانه باخت را پذیرفته ایم اما در اکثر اوقات که البته عملکردمان خوب هم بوده، مغلوب «عوامل بیرونی » بوده ایم.

به گزارش "ورزش سه"، در جام ملت های 10دوره اخیر ما از حیث میانگین کسب امتیاز برتر از همه حریفان بوده ایم اما در این 10 دوره تنها 4 مقام سومی به دست آورده ایم در حالی که ژاپن و عربستان که به ترتیب 4 و 3 بار قهرمان شده اند، عملکرد میانگین ضعیف تری نسبت به ما داشته اند اگرچه در جام ملت های1988، 1992 ،2000 ، 2007 و 2011 ضعف داور، تاثیری در نتیجه مان نداشت. ضعف داوری در سال های 1984، 1996 و 2004 چنان در نوع نتیجه ما تاثیرگذار بود که می‌ توان اندکی خوشبینانه اعلام داشت که در هر 4 دوره توان رسیدن به فینال و در 2 دوره توان قهرمانی داشتیم. *در سال 1984، همه از اتوگل شاهین بیانی می‌ گویند و علت دوم ناکامی را تعویض های اشتباه ناصر ابراهیمی می‌ دانند در حالی که داور دیدار مورد اشاره حداقل 5 سوت خلاف ایران زد و سرنگونی محمدخانی در دقیقه 60 در محوطه جریمه حریف را پنالتی نگرفت لحظه ای که پنالتی ما می‌ توانست برد 2 ـ صفر را سبب و موفقیت را ضمانت کند. *در نیمه نهایی سال 96 جمال قاندور مصری، گل خداداد برابر عربستان را افساید تشخیص داد و خطای آشکار احمد جمیل مدنی روی استیلی در دقیقه 75 را پنالتی اعلام نکرد. دو تصمیمی که عربستان را به فینال فرستاد . در نیمه نهایی سال 2004 هم عملکرد «طلعت نجم» لبنانی در جانبداری میزبان در 2 صحنه اخراج ناعادلانه ستار زارع و عدم اخراج مدافع چین که علی کریمی را سرنگون کرده بود، باعث ناکامی ما شد. و البته ذکر ازن نکته ضروری است که موضوع داوری هرگز مستمسکی برای فرار از شکست (نباید) باشد. ..